MIMESIS. Małpowanie natury

Być obrazem, kopią oznacza istnieć, ale także być podobnym do czegoś innego. Stając się obrazem, klonem dane dzieło powoływane jest do istnienia po raz drugi – jest zarazem takie samo, ale inne; podobne, ale wystarczająco odrębne od wzorca, by móc jawić się jako obraz, a nie jako byt oryginalny. Praca zrodziła się z fascynacji kopią, metodami odwzorowywania i sposobem, w jaki przedmioty przybierają nowe formy, przeradzają się w formy mimetyczne zarówno w naturze, technologii, jak i sztuce. ​Małpowanie natury ukazuje dualizm myślenia o mimesis, uwydatnia semantyczne opozycje: jedność – wielość, oryginał – kopia. Reprodukcja i sztuka masowa zrodziła się jako produkt uboczny zmian w sposobie życia i produkcji materialnej. Nie tylko dzieła sztuki zaczęto produkować na masową skalę, ale i cały świat człowieka – włącznie z nim samym – zaczął podlegać reprodukcji. Ambiwalencja dzieła to skomplikowana gra podobieństwa i odmienności. Podwójna, sprzeczna natura, będąca paradoksalną kombinacją tego samego i innego jednocześnie.

Stany przejściowe

Nowy rodzaj człowieka czy wynaturzenie? Ciało ludzkie jest wizualnym pomostem między tym, co duchowe a tym, co zewnętrzne i materialne. Posthumaniści postrzegają ciało jako pierwotną protezę, którą człowiek oswoił i stara się udoskonalać. W mojej pracy zastanawiam się, czy nowy człowiek – homo superior – to krok w dążeniu do degradacji czy krok w stronę stworzenia nadczłowieka?